36 jaar voer meneer Ko Wisse over vrijwel alle wereldzeeën en zag zo bijna de hele wereld. Als hoofd werktuigkundige zorgde hij ervoor dat de motoren van ‘zijn’ vrachtschip bleven draaien. Zijn werk hield hem vaak weken of zelfs maanden van huis. Ko: “Dan miste ik mijn vrouw en kinderen heel erg. Maar het oneindige uitzicht over de oceaan, het avontuur en de gezellige sfeer op het schip, maakte dat deels goed.”
Soms mochten zijn vrouw en dochters met hem mee. Zo maakten ze samen reizen in Europa, naar de Caraïben, Zuid-Amerika en Suriname. Zijn vrouw en één van zijn dochters hadden veel last van zeeziekte. Toch weerhield het zijn dochter er niet van om haar eigen zee-avonturen te beleven. Evenals Ko’s kleinzoon die afgestudeerd is aan de Zeevaartschool in Vlissingen.
Na zijn pensionering op 57-jarige leeftijd ging Ko vaak op pad met het plezierbootje van zijn vader. Daarmee dobberde hij vele malen op het Veerse Meer. “Varen is nu niet meer mogelijk. Maar tijdens een wandeling op de Vlissingse Boulevard geniet ik nog van de zee.”
Zijn kamer bij SVRZ is versierd met foto’s van zijn favoriete schip: De Socrates. Ook een scheepsklok siert zijn kamer. Die was op ‘onverklaarbare wijze’ in Ko’s bagage terechtgekomen na de overdracht van een schip aan een nieuwe eigenaar. En de klanken van zeemansliedjes houden de herinneringen aan zijn rijke zeevarend verleden levend.
De klanken van zeemansliedjes houden de herinneringen aan mijn zeevarend verleden levendMeneer Wisse
