Opscheppen staat niet netjes, dat hebben we van jongs af aan geleerd. Maar toch ga ik het lekker even doen, namelijk om het volgende. Er worden steeds overal vrijwilligers gevraagd voor alle mogelijke ondersteuningen. Nu was enkele weken geleden de radiobus in Lewedorp in zorgcentrum de Kraayert. Wat had ik graag even mijn verhaal verteld, maar nu krijg ik toch de gelegenheid.
Ontspannen, lachen en zingen
Ik doe al een tiental jaren vrijwilligerswerk in voornoemd zorgcentrum en voor mij is het cijfer 9 op zijn plaats. Elke maandagmorgen ga ik er met een vriendin naar toe. Zo rond 9.00 uur zijn we er dan en de eerste bewoners scharrelen binnen. De koffie wordt door een vriendelijke vrijwilligster geserveerd. Zo tegen tienen gaan we zingen, er zijn dan ongeveer 10 tot 12 personen. Eerst wat kerkelijke liedjes wel oecumenisch, dan een kleine pauze met een sterken (pepermunt). ‘Sterk in de kerk’ zegt een bewoner dan. En dan maken we het genre wat lichter en komt ‘De klok van Arnemuiden’ voorbij, ‘Langs berg en dal’ en ‘Op de grote stille heide’. Soms doen we er een stukje hersengymnastiek bij en vraag ik of ze de naam nog weten van de schaapherder die de kudde hoedt in Nieuwdorp en ontstaat er spontaan weer een gesprek. Soms krijgen we ook een verzoeknummer voor een bepaald lied. Zo hadden we een mevrouw die zo graag zong van ‘Kleine Greetje uit de polder’. Dat was omdat haar zus Greetje heette. Of ‘Daar bij die molen’, omdat ze een molenaarsdochter was.
Als we over Michiel de Ruyter zingen vertel ik iets over hem en vraag bijvoorbeeld wat hij onder z’n arm heeft. Zo gaan we door tot een uur of 11. Sommige mensen gaan anders terug dan dat ze binnen kwamen. Er was ontspanning, er werd gelachen en gezongen. Er zei iemand ‘wie zingt, bidt dubbel’. Wat wil je nog meer?
Praten over muziek, vakantie, heimwee en Michiel de Ruyter
Ja, wij willen nog meer en begeleiden ook een praatgroep speciaal voor vrouwen. Er is voor de mannen ook een praatgroep, maar de onderwerpen bij hen zijn heel anders dan bij ons. Trouwens, mannen komen van Mars, ze hebben dikwijls andere meningen. Dat wil niet zeggen dat het dan niet boeiend kan zijn, maar we werken om het zo maar uit te drukken apart. Helaas wonen er ook veel minder mannen in het zorgcentrum. We hebben al heel wat onderwerpen de revue laten passeren. Soms passen we het onderwerp iets aan over het jaargetijde of iets actueels uit de krant, radio of tv. We praten over muziek, vakanties, heimwee, angsten en slapen, maar ook de vluchtelingen zijn onderwerp van gesprek. Natuurlijk is er voor zulke onderwerpen wel enige voorbereiding nodig. Als je dit allemaal te ingewikkeld vindt, zijn er nog zoveel andere dingen die je kunt doen. Wat denk je van een ochtendje koffie serveren en een gesprekje beginnen over… Als je helemaal niet weet kun je altijd over het weer een praatje maken.
Ik zou toch zo graag het vrijwilligerswerk aan willen bevelen voor mensen die nog alles kunnen en op zoek zijn naar bijvoorbeeld een zinvolle besteding. Die kan ik je zo geven, bij wijze van spreken. Maar aanmelden hoort natuurlijk via de coördinator.
Altijd zin in vrijwilligerswerk
Mensen nog één ding; ik heb op maandag geen zin om wasdag te houden en ook al niet om te poetsen. Maar mijn vrijwilligerswerk daar heb ik altijd zin in. Het geeft om het zo te zeggen kleur aan mijn leven. En als ik naar huis fiets en ik heb de wind mee dan zing ik gewoon. En ik steek nog gauw een sterken in m’n mond.
Ria Hoogesteger-Geijs, vrijwilligster locatie SVRZ De Kraayert.
Opscheppen staat niet netjes, dat hebben we van jongs af aan geleerd. Maar toch ga ik het lekker even doen