Hoi heren van Kensington!
Ik moet toch even wat vertellen aan jullie. Ik werk als verzorgende op een gesloten afdeling voor mensen met dementie. Annie is een van deze mensen. Zij heeft dit jaar haar 80e verjaardag mogen vieren. Tot 2½ jaar geleden woonde Annie met de liefde van haar leven, Jaap, in onze woning. Jaap was niet dementerend, hij had botkanker en was ernstig ziek toen ze bij ons kwamen wonen. We wilden Annie en Jaap niet van elkaar scheiden. Daarom mochten ze de tijd die hen nog restte samen bij ons doorbrengen. Jaap is in september 2014 overleden, hand in hand in bed met zijn vrouw Annie. Het was emotioneel, mooi en ook triest. Omdat we wisten dat Annie dit zou vergeten. Nu 2 ½ jaar later vraagt Annie nog iedere dag waar Jaap is. Soms vertellen we haar dat hij overleden is, soms vertellen we dat hij op zee is en dat hij snel thuis zal komen. Het ligt er aan in welke toestand ze die dag is.
Soulmates
Jaap en Annie waren soulmates. Jaap was schipper en Annie was getrouwd met een andere man. Maar ze was niet gelukkig. Jaap en Annie zagen elkaar wel eens op feestjes, per toeval, en ineens wist hij; ik ga er voor. Hij vertelde Annie dat hij nog één keer op zee ging en wanneer hij terug zou komen, hij haar zou komen halen. En hij hield zich aan zijn belofte.
You will forget, and I won’t remember it
Nu het volgende. Op 24 februari 2017 moest ik werken, ik had een vroege dienst. Die avond zou ik met mijn man naar jullie concert gaan in de Lotto Arena in Antwerpen. Ik had het er over met Annie en ze was geïnteresseerd in de muziek van jullie. Ze is een dame die nog vol in het leven wil staan, en mee wil proberen te gaan met de tijd van nu. Ik liet haar ‘War’ horen, en daarna ‘Sorry’. De tekst van `Sorry´ sprak haar aan, ze werd er emotioneel van. Ze wilde graag de tekst uitgeprint hebben, zodat ze deze kon leren, zei ze. Ik wist dat dat niet meer ging lukken, maar ik gaf haar de tekst en ze wilde het liedje nog een paar keer horen. Ik vond het zo aandoenlijk om te zien.
Ze vertelde me dat de tekst haar zo aansprak omdat het refrein zegt; ‘You will forget, and I won’t remember it’. Annie heeft soms nog heldere momenten, momenten waarop ze weet dat ze vergeet. En dat zijn de meest pijnlijke momenten. Dit nummer omschrijft die momenten voor haar precies. En dat Jaap er niet meer is, en dat ze helemaal alleen is, zoals ze zelf vaak zegt. Ik beloofde haar dat ik die avond dit nummer zou filmen voor haar, en dat ik het na mijn weekje vakantie zou laten horen. Al wist ik dat ze dit moment dan alweer kwijt zou zijn.
Een week later kwam ik op het werk en vertelde haar dit verhaal. Ze knikte en wist nog waar ik het over had. Ik liet haar het filmpje zien en ze neuriede mee. Op een gegeven moment zong ze zelfs stukjes mee! Dit is dus wat jullie muziek losmaakt bij mensen! Ik zat met open mond te kijken en te luisteren naar haar. Ik vond het zo bijzonder! Ze kon zo vertellen waar het lied over ging. Bedankt voor jullie muziek, ga zo door en wij blijven genieten!