De Zeeuwse babbelaar
Meneer Wim de Smit is ooit geboren in Amsterdam, maar is al lang een trotse Zeeuw. Doordat hij vleeswaren verkocht op de markt, ontwikkelde hij een krachtige stem. Zijn stem bleef niet onopgemerkt. Wim: “In Nisse, waar ik woonde, vond een evenement plaats met een Middeleeuws thema. Daar werd ik door mijn stem gebombardeerd tot ‘omroeper’. En dat beviel me wel.” Wim werd lid van de vereniging van stads- en dorpsomroepers. Gedurende twintig jaar reisde hij heel het land door, van feest naar feest, met zelfgemaakte leuzen die hij met luide stem en een omroephoorn ten gehore bracht.
Medailles en boeddha’s
We gaan 79 jaar terug in de tijd. Het moment dat het leven van Marguerite Sickens-de Wal-Dijkstra een bijzondere wending nam. Op 18-jarige leeftijd werd ze uitgezonden naar Indonesië. “Ik diende als verpleegkundige bij het Rode Kruis en ontfermde me daar over gewonde militairen.” Hoewel ze daar zo jong en alleen heen ging, had ze geen heimwee. Ze herinnert zich dat het heel warm was en vertelt graag over de vreemde capriolen die de jonge soldaten daar uithaalden.
Zeeën van herinneringen
36 jaar voer meneer Ko Wisse over vrijwel alle wereldzeeën en zag zo bijna de hele wereld. Als hoofd werktuigkundige zorgde hij ervoor dat de motoren van ‘zijn’ vrachtschip bleven draaien. Zijn werk hield hem vaak weken of zelfs maanden van huis. Ko: “Dan miste ik mijn vrouw en kinderen heel erg. Maar het oneindige uitzicht over de oceaan, het avontuur en de gezellige sfeer op het schip, maakte dat deels goed.”
Passie voor paarden
Mevrouw Sijnesael-Boidin, een levendige 82-jarige dame, was lange tijd de eigenaresse van een boekenwinkel in Sluis. Naast de verantwoordelijkheid voor haar zaak, zorgde ze voor de opvoeding van haar twee dochters. Ze werkte zeven dagen per week, waardoor ze weinig tijd had voor ontspanning of vakanties. Haar passie voor paarden, ingegeven door haar vaders transportbedrijf dat goederen met paard en wagen vervoerde, bleef echter altijd aanwezig.